فطرت نمونی زبان دین و قرآن

در مقاله حاضر به بحث زبان‏شناسی دین و قرآن، که از مباحث مهم الهیات، فلسفه دین و کلام جدید می‏باشد، پرداخته شد. ابتدا پس از مفهوم شناسی و بیان پیشینه مسأله زبان شناسی، دیدگاه های مختلف در زمینه زبان دین مورد نقد و بررسی قرار گرفت. تئوریهای زبان دین در دو دسته غیر شناختاری و شناختاری تقسیم شده است. تئوری های غیر شناختاری که خاستگاه غربی دارد مورد نقد و بررسی قرار گرفت سپس نظریه های شناختاری زبان دین طرح گشته و در ادامه دیدگاه صحیح و ادله آن بیان شد. نظریه مختار این است که زبان دین و قرآن همان زبان عرف عقلاست که با فطرت و سرشت انسانی سازگار و همخوان است و به این دلیل به زبان فطرت و هدایت تعبیر شده است. بنا بر این زبان دین، زبان فطرت است؛ بدین معنا که زبان و ساختار دین، سازگاری و تطابق آن با فطرت انسان است نه تحمیل بر آن. چرا که هدف اصلی و اساسی دین ، هدایت همه انسان‏ها، در همه اعصار، در همه مکان‏ها و در همه زمینه‏ها می‏باشد و این هدف، زمانی عملی و ممکن است که زبان آن نیز دارای ویژگی‏های فوق (فرازمانی، فرامکانی و...) باشد. یگانه زبانی که این ویژگی‏ها را داراست، زبان فطرت می‏باشد که فرهنگ عمومی و مشترک همه انسان‏ها در همه زمان‏ها و مکان‏ها است و هر انسانی به آن آشنا و از آن بهره‏مند است.